Optymalizacja nasłonecznienia pomieszczeń w projekcie zespołu zabudowy mieszkaniowej przy ulicy Krańcowej w Warszawie

Zespół zabudowy mieszkaniowej przy ulicy Krańcowej w Warszawie

W Polsce kwestia dostępu do światła dziennego jest regulowana przez „warunki techniczne” budynków.  Nakłada to na architektów obowiązek sporządzania analizy zacieniania, którą należy dołączyć do wniosku o pozwolenie na budowę. Tradycyjnym narzędziem do tego celu jest linijka słońca. Ze względu na pracochłonność tworzenia takiej analizy, architekci z APA Wojciechowski poszukiwali sposobu na automatyzację tego procesu.

 

 

Ważnym było również to, aby umożliwić wykonanie obliczeń w oparciu o model bryłowy. Dzięki temu analizę zacienienia można wykonać jako część studium chłonności. Pozwala to skrócić czas potrzebny na przygotowanie kolejnych etapów projektu (poprzez uniknięcie wprowadzania czasochłonnych poprawek). Zapotrzebowanie na tego typu oprogramowanie było powodem przyłączenia się do beta-testów Shadow Analysis. Projekt  osiedla czterech budynków mieszkaniowych przy ulicy Krańcowej był pierwszą okazją do wypróbowania programu w praktyce. 
 
 
Celem projektu było stworzenie zespołu zabudowy mieszkaniowej połączonego z dużą przestrzenią rekreacyjną, placem zabaw, alejkami spacerowymi oraz urokliwym oczkiem wodnym. W wyniku przyjętego założenia działka została podzielona na dwie części: od strony ulic zaplanowano zwartą zabudowę mieszkaniową, a w zacisznej, wewnętrznej części - funkcje rekreacyjne. Stworzenie komfortowych warunków do życia w intensywnie zabudowanym kwartale mieszkaniowym wymagało optymalizacji bryły budynków pod względem nasłonecznienia mieszkań. 
 

Autoreklama: Shadow Analysis

Shadow Analysis for SketchUp logoAnalizy widoczne w tym artykule zostały wykonane w programie Shadow Analysis.

Dowiedz się więcej Pobierz darmowe demo

 

 
Pierwszym krokiem optymalizacji było wymodelowanie bryły projektowanego budynku w SketchUp-ie. Bazując na tak przygotowanym modelu wykonywano analizę zacienienia w programie Shadow Analysis. Następnie, na podstawie wniosków z analizy, architekci dokonywali modyfikacji bryły projektowanego budynku, po czym po raz kolejny weryfikowali wyniki za pomocą programu do analizy. Czynności modyfikowania modelu oraz analizy zacienienia były wykonywane kilkukrotnie, w zapętlonej formie. Cały proces optymalizacji bryły nie trwał dłużej niż kilka godzin. Dzięki współpracy architekta i komputera przy projektowaniu formy budynku udało się pogodzić wymóg dużej intensywności zabudowy z komfortem projektowanych mieszkań.
 
 
Integracja optymalizacji z procesem tworzenia koncepcji bryły budynku jest przykładem nowoczesnej organizacji procesu projektowania. Dzięki temu możliwe staje się sprostanie wysokim wymaganiom w krótkim czasie. Zmiana ta polega na odejściu od tradycyjnego schematu pracy ( koncepcja bryły => rzuty, przekroje i elewacje budynku => analiza zacienienia) w kierunku rozwiązań bazujących na wykorzystaniu mocy obliczeniowej komputera (koncepcja bryły => analiza zacienienia => rzuty, przekroje i elewacje budynku).  Zaletą takiej organizacji pracy jest rozwiązanie wielu problemów już na początku projektowania, co wyraźnie usprawnia prace nad kolejnymi etapami projektu.